Soms hoor of zie ik iets wat niet echt te verklaren is en waar mijn mond toch wel even van open valt en ik soms ook een brok in mijn keel krijg. Zo ook gisteren toen ik het nieuws zat te kijken en er een stukje over de Tornado in Oklahoma voorbij kwam. Hier werd een vrouw geïnterviewd die de tornado had meegemaakt. Alleen was ze daarbij haar geliefde hondje kwijtgeraakt en ze wist dat het hondje nog ergens onder het puin moest liggen. Heb je dit stukje niet gezien? Kijk dan snel verder voor het filmpje.......
Zoals in het filmpje te zien is werd het hondje opgemerkt door 1 van de crewleden tijdens het interviewen van de vrouw. Ze hielpen het beestje onder het puin vandaan en zowel de vrouw als het hondje bleken beide niks te hebben overgehouden aan de verwoesting van de tornado.
Dit noem ik zelf een wonder zowel dat de vrouw en het hondje er niks aan over hebben gehouden, als dat het hondje gevonden werd tijdens het interview doordat het koppie tussen het puin uit stak. Zoals de vrouw vertelde was niet alleen haar eerste gebed verhoord dat zij zelf in orde zou zijn, maar ook haar tweede gebed dat haar hondje ook in orde zou zijn. Dit was toch wel een moment dat ik even een brok in mijn keel kreeg.
Zelf geloof ik in ieder geval zeker wel in wonderen. Zo heb ik zelf ook iets meegemaakt wat ik persoonlijk wel als een wonder ben gaan zien.
Ik heb op mijn 16e mijn gezicht verbrand gehad aan frituurvet. Om het kort te vertellen was ik in de avond iets aan frituren. Het domme was alleen dat er op een kastje naast de frituurpan een deodorant bus stond en je raad het misschien al dat deze in de frituurpan is gevallen. Hoe dat is gebeurt is voor mij nog steeds een groot raadsel, maar hij kwam in de frituurpan terecht. Ik ben als eerste reactie gaan zoeken naar iets om die deodorant bus uit de pan te halen. Ik kon niks vinden en ben toen weer naar de pan gelopen om nogmaals te kijken. Op dat moment is de deodorant bus ontploft.
Nu klinkt dit misschien nog niet als een wonder, maar als je nagaat dat de hele keuken en zelfs ons halletje van het plafond tot de vloer onder het gloeiend hete frituurvet zat en ik alleen mijn gezicht eerste en tweede graads verbrand had en ik een dik, blauw oog had waar de dop van de deodorant bus tegenaan was gevlogen. Voor de rest had ik niks aan mijn lichaam. Ik heb er ook niks aan overgehouden zoals littekens. Het enige wat ik er wel aan overgehouden heb is dat mijn gezichtshuid enorm gevoelig is geworden, ik af en toe een behoorlijk rode huid heb en ik heel weinig oog make-up kan gebruiken. Dit omdat het verwijderen ervan vaak een ramp is en mijn oogleden dan enorm gaan branden. Alleen dit zijn voor mij allemaal dingen waar ik prima mee kan leven.
Hoe meer ik erop terug kijk, hoe meer ik dankbaar ben dat ik er zo vanaf heb mogen komen. Ik was ook altijd heel onzeker over mijn uiterlijk, maar op dat moment wenste ik alleen maar dat ik er weer zo uit zou komen te zien als voorheen. Daarom zal je van mij ook nooit meer horen dat ik mezelf lelijk vind, want ik besef nu dat dit heel anders af had kunnen lopen. Dit is daarom toch wel echt mijn wonder.
Nu is mijn vraag aan jullie. Geloven jullie ook in wonderen of zie je zoiets toch heel anders als misschien gewoon puur geluk hebben? En heb jij misschien iets meegemaakt bij jezelf of anderen wat jij toch ook wel onder een wonder vind vallen?
Ik hoop dat jullie dit artikel wel leuk vonden om te lezen ook al was dit best wel erg persoonlijk.
Veel Liefs,
Lies
