Momenteel is onze schuur de plek waar ik niet zo heel erg graag kom en zelfs een beetje bang voor geworden ben. Nu vragen jullie je misschien af hoe je bang kan zijn voor je eigen schuur, maar dat zal ik jullie vertellen. Ik neem jullie mee in mijn avontuur die zich in onze schuur af heeft gespeeld.
Ik ben gek op dieren, maar er is één dier waar ik voor ga rennen en dat zijn spinnen. Je voelt hem nu misschien al aankomen welke kant dit avontuur op zal gaan, maar ik zal bij het begin beginnen.
Bij ons staat de vrieskist in de schuur doordat er in huis geen ruimte voor is. Midden in de nacht rond half één, net voor het slapengaan, kwam ik erachter dat ik nog geen brood uit de vriezer had gehaald. Daar ging ik dus al half slapend richting de schuur. Alles ging prima. Ik deed de schuurdeur open en liep naar binnen, pakte het brood uit de vriezer en ik was klaar om weer naar het huis terug te lopen. Alleen daar kwam het toen ik mij omdraaide. Aan de binnenkant van de schuurdeur zat een spin net een paar centimeter van het handvat vandaan. Ik lieg niet als ik zeg dat die zeker 10 centimeter was inclusief de poten. Echt zo'n gigantische dikke jachtspin in een donkerbruine kleur waarbij je de haren op de poten kunt tellen (sorry voor diegene die ook bang zijn voor spinnen en nu mijn creepy omschrijving moeten lezen). Geloof me als er een raampje was in de schuur die open kon, dan was ik er geheid doorheen geklommen. Hoe klein die ook was geweest, dan moest ik me er maar doorheen wurmen.
Alleen helaas hebben wij niet zo'n raampje en was de enige optie toch echt langs die deur gaan. Ik had nog wel een andere optie en dat was het op een schreeuwen zetten in de hoop dat mijn moeder wakker zou worden, maar ik denk niet dat de buren mij dat in dank hadden afgenomen als ik hun midden in de nacht hysterisch wakker schreeuw om een spin. Ik besloot daarom maar een hele strategie uit te stippelen hoe ik nou het beste naar buiten kon komen en tegelijkertijd die spin op zijn plek te laten zitten. Hij zat al wel heel stil, maar ik was ervan overtuigd dat als ik erlangs zou sprinten dat die het zelf ook op een rennen zou zetten. Zo bang als ik ben voor spinnen, zo bang zijn spinnen ook als er een Lies te dichtbij komt. Ik moest dus een goede vluchtroute hebben. Eerst moest de deur toch nog maar een klein stukje meer open. Heel voorzichtig met mijn voet begon ik wat tegen de deur te drukken en het lukte! De deur stond nu iets verder open en de spin zat nog steeds roerloos op zijn plekje. Nu was het tijd om al mijn moed bij elkaar te rapen om het op een rennen te zetten en ook absoluut niet opzij te kijken, want dan zou ik weer terug rennen. Daar ging ik, ik rende naar buiten en ben als een gek met mijn lichaam gaan schudden en gaan springen voor het geval die spin toch met mij meegelift was. Alleen toen ik mij omdraaide kwam ik erachter dat die nog net zo rustig op de deur zat alsof er geen hysterische Lies langsheen was gesprint.
Ik was er toen alleen nog niet, want het volgende probleem diende zich alweer aan. De schuurdeur stond nog steeds open en die moest toch ook echt nog wel dicht. Ik kan namelijk wel bang zijn voor spinnen, maar ik denk niet dat de dieven er erg bang voor zullen zijn. Leg de politie ook maar eens uit dat je schuur leeg is gehaald omdat je gevlucht bent uit je schuur voor een spin en daarna de deur niet dicht durfde te doen. Mijn hersenen begonnen weer op volle toeren te draaien, of tenminste zover dat kan bij mij zo midden in de nacht, maar ik moest gewoon weer een plan bedenken om die deur dicht te krijgen. Als ik nou eens een harde trap tegen die deur zou geven zodat die dicht zou gaan? Ja dat was het plan! Ik geef gewoon een harde trap tegen de deur, de deur valt dicht en dan razendsnel die sleutel omdraaien en maar hopen dat die spin niet zou vallen en dan alsnog onder de deur zou komen koekeloeren. Onder de schuurdeur zit namelijk een kier die groot genoeg is dat die eronderdoor kan kruipen en voor een spin die bang is geworden van een Lies is het natuurlijk de ideale vluchtroute om de wijde wereld in te gaan.
Nu moest het toch echt gebeuren dat ik mijn plan in werking stelde anders stond ik hier om zes uur in de ochtend nog. Ik ging klaarstaan in een soort van karatehouding en probeerde mij te concentreren op de deur die zo dadelijk een trap van mij kon verwachten. Ik trapte zo hard ik kon tegen de deur en wist niet hoe snel ik die sleutel moest omdraaien en eruit moest trekken om vervolgens naar onze achterdeur te rennen in de hoop dat de spin nog steeds in de schuur zat. Helemaal buiten adem ben ik binnen op de stoel geploft om weer bij te kunnen komen van mijn grote avontuur in de schuur. Ondertussen vroeg ik mij nog af hoeveel buren er nu rechtop in bed zaten en zich afvroegen wat die harde klap midden in de nacht geweest was, maar ik zat in ieder geval weer heerlijk in huis.
Hoe het met de spin is? Ik zou het niet weten, want ik heb hem daarna niet meer gezien in onze schuur. Ik denk dat het beestje zelf net zo geschrokken is van zijn Lies avontuur als ik van mijn spinnenavontuur. Jullie begrijpen in ieder geval nu waarom ik niet graag meer in onze schuur kom. Elke keer dat ik er wel weer kom doe ik eerst een goede inspectie van de deur, want ik wil het geen tweede keer meemaken dat mijn enige vluchtroute bewaakt wordt door een spin.
Het is een totaal ander soort artikel geweest wat ik nu geschreven heb, maar ik hoop dat jullie het toch leuk vonden om te lezen en het wie weet ook voor herhaling vatbaar is. Ook ben ik natuurlijk wel heel erg benieuwd of jullie bang zijn voor bepaalde dieren en misschien ook zelf wel iets soortgelijks hebben meegemaakt ermee. Laat het mij weten in de comments!
Veel Liefs,